obstitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obsistō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈob.sti.tus/, [ˈɔps̠t̪ɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈob.sti.tus/, [ˈɔbst̪it̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | obstitus | obstita | obstitum | obstitī | obstitae | obstita | |
Genitive | obstitī | obstitae | obstitī | obstitōrum | obstitārum | obstitōrum | |
Dative | obstitō | obstitō | obstitīs | ||||
Accusative | obstitum | obstitam | obstitum | obstitōs | obstitās | obstita | |
Ablative | obstitō | obstitā | obstitō | obstitīs | |||
Vocative | obstite | obstita | obstitum | obstitī | obstitae | obstita |
References
- “obstitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “obstitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- obstitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.