nomen gentilicium

English

Etymology

Borrowed from Latin nōmen (name) + gentīlicium (nominative neuter singular form of gentīlicius, “belonging to a particular Roman gens”).

Pronunciation

Noun

nomen gentilicium (plural nomina gentilicia)

  1. The name designating a Roman citizen as a member of a particular gens; a gentile name.

Translations

Latin

Alternative forms

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈnoː.men ɡen.tiːˈli.ki.um/, [ˈnoːmɛn ɡɛn̪t̪iːˈlʲɪkiʊ̃ˑ]
  • (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈno.men d͡ʒen.tiˈli.t͡ʃi.um/, [ˈnɔːmen d͡ʒen̪t̪iˈliːt͡ʃium]

Noun

nōmen gentīlicium n (genitive nōminis gentīliciī); third declension

  1. name belonging to a particular gens, gentile name, also borrowed directly as nomen gentilicium
    • 1737, Gottfried Sellius, Ad locum M. Terentii Varronis de Re rust. lib. ii. c. i. n. vii. de nominibus Romanorum brutisonis, page 13:
      At vero nec praenominis nominisque gentilitii, quae ad Augustum usque perdurauerat, laudata singularitas obseruata diutius legitur: namque post eius tempora multos duo nomina gentilicia habuisse inuenies.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem) with a second-declension adjective.

Case Singular Plural
Nominative nōmen gentīlicium nōmina gentīlicia
Genitive nōminis gentīliciī nōminum gentīliciōrum
Dative nōminī gentīliciō nōminibus gentīliciīs
Accusative nōmen gentīlicium nōmina gentīlicia
Ablative nōmine gentīliciō nōminibus gentīliciīs
Vocative nōmen gentīlicium nōmina gentīlicia

Synonyms

  • nōmen gentīle

Descendants

  • English: nomen gentilicium
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.