nomen gentilicium
English
Etymology
Borrowed from Latin nōmen (“name”) + gentīlicium (nominative neuter singular form of gentīlicius, “belonging to a particular Roman gens”).
Pronunciation
- (Received Pronunciation) IPA(key): /ˈnəʊmɛn d͡ʒɛntaɪˈlɪsɪəm/
Noun
nomen gentilicium (plural nomina gentilicia)
Related terms
Translations
name designating a Roman citizen as a member of a particular gens
|
Latin
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈnoː.men ɡen.tiːˈli.ki.um/, [ˈnoːmɛn ɡɛn̪t̪iːˈlʲɪkiʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈno.men d͡ʒen.tiˈli.t͡ʃi.um/, [ˈnɔːmen d͡ʒen̪t̪iˈliːt͡ʃium]
Noun
nōmen gentīlicium n (genitive nōminis gentīliciī); third declension
- name belonging to a particular gens, gentile name, also borrowed directly as nomen gentilicium
- 1737, Gottfried Sellius, Ad locum M. Terentii Varronis de Re rust. lib. ii. c. i. n. vii. de nominibus Romanorum brutisonis, page 13:
- At vero nec praenominis nominisque gentilitii, quae ad Augustum usque perdurauerat, laudata singularitas obseruata diutius legitur: namque post eius tempora multos duo nomina gentilicia habuisse inuenies.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem) with a second-declension adjective.
Synonyms
- nōmen gentīle
Descendants
- → English: nomen gentilicium
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.