nauclericus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ναυκληρικός (nauklērikós).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /nau̯ˈkleː.ri.kus/, [näu̯ˈkɫ̪eːrɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /nau̯ˈkle.ri.kus/, [näu̯ˈklɛːrikus]
Adjective
nauclēricus (feminine nauclērica, neuter nauclēricum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | nauclēricus | nauclērica | nauclēricum | nauclēricī | nauclēricae | nauclērica | |
Genitive | nauclēricī | nauclēricae | nauclēricī | nauclēricōrum | nauclēricārum | nauclēricōrum | |
Dative | nauclēricō | nauclēricō | nauclēricīs | ||||
Accusative | nauclēricum | nauclēricam | nauclēricum | nauclēricōs | nauclēricās | nauclērica | |
Ablative | nauclēricō | nauclēricā | nauclēricō | nauclēricīs | |||
Vocative | nauclērice | nauclērica | nauclēricum | nauclēricī | nauclēricae | nauclērica |
Related terms
References
- “nauclericus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- nauclericus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.