natręt

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish natręt. By surface analysis, deverbal from natrącić się.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈna.trɛnt/
  • (Middle Polish) IPA(key): /ˈna.trɛ̃t/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -atrɛnt
  • Syllabification: na‧tręt

Noun

natręt m pers (diminutive (rare) natręcik)

  1. someone who is annoying, intrusive, or clingy; an interloper or barnacle
    Synonyms: (Middle Polish) niewczas, (Middle Polish) wszetecznik, (Middle Polish) wszędybeł
  2. (Middle Polish) lunatic, madman
    Synonyms: obłąkany, szaleniec, szalony, wiła
  3. (Middle Polish) importunity
    Synonym: natarczywość

Declension
Declension of natręt
singular plural
nominative natręt natręci/natręty (deprecative)
genitive natręta natrętów
dative natrętowi natrętom
accusative natręta natrętów
instrumental natrętem natrętami
locative natręcie natrętach
vocative natręcie natręci

Derived terms
adjective
adverb
nouns
  • natręciuch
  • natręctwo
  • natrętnica
  • natrętnik
  • natrętność
  • natręty

Further reading
  • natręt in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • natręt in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “natręt”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.