mukabil

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مقابل (mukabil), from Arabic مُقَابِل (muqābil), active participle of قَابَلَ (qābala).

Adjective

mukabil

  1. (obsolete) opposite
    • 1941 July 31, “Ihtikârla Harp!”, in En Son Havâdis, page 1:
      Muhtekirler inlerinden çıkıp mukabil taarruza geçtiler! Dürüst tacirlerle esnaflar için bir "kara liste" yapmışlar. Fiyat mürakabe komisyonu gibi kırtasiyeci bir teşkilât bunlarla mücadele edemez. Şehrin selâmeti namına bir teklifte bununuyoruz.
      (please add an English translation of this quotation)

Adverb

mukabil

  1. (obsolete) against
  2. (with dative) in return, in exchange

Noun

mukabil (definite accusative mukabili, plural mukabiller)

  1. (obsolete) response; reaction; reply

See also

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.