moriturus
Latin
Etymology
Future active participle of morior (“I die”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /mo.riˈtuː.rus/, [mɔrɪˈt̪uːrʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /mo.riˈtu.rus/, [moriˈt̪uːrus]
Participle
moritūrus (feminine moritūra, neuter moritūrum); first/second-declension participle
- about to die
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | moritūrus | moritūra | moritūrum | moritūrī | moritūrae | moritūra | |
Genitive | moritūrī | moritūrae | moritūrī | moritūrōrum | moritūrārum | moritūrōrum | |
Dative | moritūrō | moritūrō | moritūrīs | ||||
Accusative | moritūrum | moritūram | moritūrum | moritūrōs | moritūrās | moritūra | |
Ablative | moritūrō | moritūrā | moritūrō | moritūrīs | |||
Vocative | moritūre | moritūra | moritūrum | moritūrī | moritūrae | moritūra |
Descendants
- Italian: morituro
References
- “moriturus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.