monochordos
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek μονόχορδος (monókhordos).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /mo.noˈkʰor.dos/, [mɔnɔˈkʰɔrd̪ɔs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /mo.noˈkor.dos/, [monoˈkɔrd̪os]
Adjective
monochordos (neuter monochordon); second-declension adjective (feminine forms identical to masculine forms, Greek-type)
- with or of one string
- 1904, “'De arte poetica liber”, in Pseudoacronis scholia in Horatium vetustiora recensvit Otto Keller. Vol. II: Schol. in sermones epistulas artemque poeticam, Leipzig, §216, page 344f.:
- Cithara monochordos fuit, deinde paulatim dextra leuaque addentes ... ponebant tragoediis satyrica dramata, in quibus salua maiestate grauitatis iocos exercebant seeundum Cratini institutionem. Is enim primus Athenis, Dionisia dum essent, satyricam fabulam induxit; alia autem satyra est illa mordax, ut Lucilii, Horatii, Persii, Iuuenalis. Hae autem fabulae satyricae dicuntur, ut tragicae et comicae (Γ΄ f V cζ
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
Second-declension adjective (feminine forms identical to masculine forms, Greek-type).
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | monochordos | monochordon | monochordoe | monochorda | |
Genitive | monochordī | monochordōrum | |||
Dative | monochordō | monochordīs | |||
Accusative | monochordon | monochordōs | monochorda | ||
Ablative | monochordō | monochordīs | |||
Vocative | monochorde | monochordon | monochordoe | monochorda |
Related terms
- monochordon n
References
- “monochordos”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- monochordos in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.