miłośnik

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *milostьnikъ. By surface analysis, miłość +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /miˈwɔɕ.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɕɲik
  • Syllabification: mi‧łoś‧nik

Noun

miłośnik m pers (female equivalent miłośniczka)

  1. admirer, enthusiast; lover (of something)
    Synonym: wielbiciel

Declension
Declension of miłośnik
singular plural
nominative miłośnik miłośnicy/miłośniki (deprecative)
genitive miłośnika miłośników
dative miłośnikowi miłośnikom
accusative miłośnika miłośników
instrumental miłośnikiem miłośnikami
locative miłośniku miłośnikach
vocative miłośniku miłośnicy

Derived terms
noun
  • miłośnictwo

Further reading
  • miłośnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • miłośnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.