magnisonus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /maɡˈni.so.nus/, [mäŋˈnɪs̠ɔnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /maɲˈɲi.so.nus/, [mäɲˈɲiːs̬onus]
Adjective
magnisonus (feminine magnisona, neuter magnisonum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | magnisonus | magnisona | magnisonum | magnisonī | magnisonae | magnisona | |
Genitive | magnisonī | magnisonae | magnisonī | magnisonōrum | magnisonārum | magnisonōrum | |
Dative | magnisonō | magnisonō | magnisonīs | ||||
Accusative | magnisonum | magnisonam | magnisonum | magnisonōs | magnisonās | magnisona | |
Ablative | magnisonō | magnisonā | magnisonō | magnisonīs | |||
Vocative | magnisone | magnisona | magnisonum | magnisonī | magnisonae | magnisona |
References
- “magnisonus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- magnisonus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.