múin

See also: muin and mùin

Irish

Pronunciation

IPA^(key): /mˠuːnʲ/

Etymology 1

Verb

múin (present analytic múineann, future analytic múinfidh, verbal noun múineadh, past participle múinte)

to teach

Conjugation

conjugation of múin (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	múinim	múineann tú; múinir^†	múineann sé, sí	múinimid	múineann sibh	múineann siad; múinid^†	a mhúineann; a mhúineas / a múineann; a múineas	múintear
	past	mhúin mé; mhúineas	mhúin tú; mhúinis	mhúin sé, sí	mhúineamar; mhúin muid	mhúin sibh; mhúineabhair	mhúin siad; mhúineadar	a mhúin / ar mhúin*	múineadh
	past habitual	mhúininn / múininn‡‡	mhúinteá / múinteá‡‡	mhúineadh sé, sí / múineadh sé, sí‡‡	mhúinimis; mhúineadh muid / múinimis‡‡; múineadh muid‡‡	mhúineadh sibh / múineadh sibh‡‡	mhúinidís; mhúineadh siad / múinidís‡‡; múineadh siad‡‡	a mhúineadh / a múineadh*	mhúintí / múintí‡‡
future		múinfidh mé; múinfead	múinfidh tú; múinfir^†	múinfidh sé, sí	múinfimid; múinfidh muid	múinfidh sibh	múinfidh siad; múinfid^†	a mhúinfidh; a mhúinfeas / a múinfidh; a múinfeas	múinfear
conditional		mhúinfinn / múinfinn‡‡	mhúinfeá / múinfeá‡‡	mhúinfeadh sé, sí / múinfeadh sé, sí‡‡	mhúinfimis; mhúinfeadh muid / múinfimis‡‡; múinfeadh muid‡‡	mhúinfeadh sibh / múinfeadh sibh‡‡	mhúinfidís; mhúinfeadh siad / múinfidís‡‡; múinfeadh siad‡‡	a mhúinfeadh / a múinfeadh*	mhúinfí / múinfí‡‡
subjunctive	present	go múine mé; go múinead^†	go múine tú; go múinir^†	go múine sé, sí	go múinimid; go múine muid	go múine sibh	go múine siad; go múinid^†	—	go múintear
subjunctive	past	dá múininn	dá múinteá	dá múineadh sé, sí	dá múinimis; dá múineadh muid	dá múineadh sibh	dá múinidís; dá múineadh siad	—	dá múintí
imperative		múinim	múin	múineadh sé, sí	múinimis	múinigí; múinidh^†	múinidís	—	múintear
verbal noun		múineadh
past participle		múinte

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Alternative verbal noun: múnadh

Derived terms

múinteoir (“teacher”)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

múin m

vocative/genitive singular of mún

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
múin	mhúin	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.