loquentia

Latin

Pronunciation

Etymology 1

Derived from loquēns (speaking, talking) + -ia.

Noun

loquentia f (genitive loquentiae); first declension

  1. loquacity, talkativeness
Declension

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative loquentia loquentiae
Genitive loquentiae loquentiārum
Dative loquentiae loquentiīs
Accusative loquentiam loquentiās
Ablative loquentiā loquentiīs
Vocative loquentia loquentiae

Participle

loquentia

  1. nominative/accusative/vocative neuter plural of loquēns

References

  • loquentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • loquentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.