lanceolatus
Latin
Etymology
From lanceola.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /lan.ke.oˈlaː.tus/, [ɫ̪äŋkeɔˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /lan.t͡ʃe.oˈla.tus/, [län̠ʲt͡ʃeoˈläːt̪us]
Adjective
lanceolātus (feminine lanceolāta, neuter lanceolātum); first/second-declension adjective
- armed with a lance
- having the form of a lance; lanceolate
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | lanceolātus | lanceolāta | lanceolātum | lanceolātī | lanceolātae | lanceolāta | |
Genitive | lanceolātī | lanceolātae | lanceolātī | lanceolātōrum | lanceolātārum | lanceolātōrum | |
Dative | lanceolātō | lanceolātō | lanceolātīs | ||||
Accusative | lanceolātum | lanceolātam | lanceolātum | lanceolātōs | lanceolātās | lanceolāta | |
Ablative | lanceolātō | lanceolātā | lanceolātō | lanceolātīs | |||
Vocative | lanceolāte | lanceolāta | lanceolātum | lanceolātī | lanceolātae | lanceolāta |
Related terms
Descendants
- English: lanceolate
References
- “lanceolatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- lanceolatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.