kształcenie

Polish

Etymology

From kształcić (“to educate”) +‎ -enie.

Pronunciation

IPA^(key): /kʂtawˈt͡sɛ.ɲɛ/
Audio (file)
Rhymes: -ɛɲɛ
Syllabification: kształ‧ce‧nie

Noun

kształcenie n

verbal noun of kształcić

Declension

Declension of kształcenie

	singular
nominative	kształcenie
genitive	kształcenia
dative	kształceniu
accusative	kształcenie
instrumental	kształceniem
locative	kształceniu
vocative	kształcenie

Related terms

adjectives

kształcący
kształceniowy
kształcony

adverb

kształcąco

nouns

kształceniowość
kształciciel

verb

kształcić

Further reading

kształcenie in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.