korzeń

See also: Korzen and Korzeń

Polish

korzenie

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kory.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈkɔ.ʐɛɲ/
Audio 1 (file)
Audio 2 (file)
Rhymes: -ɔʐɛɲ
Syllabification: ko‧rzeń
Homophone: Korzeń

Noun

korzeń m inan (diminutive korzonek)

root (of a plant)
root (of a person)
Mam tam korzenie ― I have roots there.

Declension

Declension of korzeń

	singular	plural
nominative	korzeń	korzenie
genitive	korzenia	korzeni
dative	korzeniowi	korzeniom
accusative	korzeń	korzenie
instrumental	korzeniem	korzeniami
locative	korzeniu	korzeniach
vocative	korzeniu	korzenie

Derived terms

verbs

korzenić impf
rozkorzeniać impf, rozkorzenić pf
ukorzeniać impf, ukorzenić pf
wykorzeniać impf, wykorzenić pf
zakorzeniać impf, zakorzenić pf

adjectives

Further reading

korzeń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
korzeń in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.