konnâ

See also: konna

Inari Sami

Etymology

From Proto-Samic *kënë.

Noun

konnâ

  1. lichen

Inflection

Even â-stem, nˈn- gradation
Nominative konnâ
Genitive kooṇâ
Singular Plural
Nominative konnâ kooṇah
Accusative kooṇâ kooṇâid
Genitive kooṇâ koṇâi
kooṇâi
Illative kooṇân konnáid
Locative kooṇâst kooṇâin
Comitative konnáin koṇâiguin
Abessive koṇâttáá koṇâittáá
Essive konnân
Partitive konnâd
Possessive forms
Singular Dual Plural
1st person
2nd person
3rd person

Further reading

  • konnâ in Marja-Liisa Olthuis, Taarna Valtonen, Miina Seurujärvi and Trond Trosterud (2015–2022) Nettidigisäänih Anarâškiela-suomakielâ-anarâškielâ sänikirje, Tromsø: UiT
  • Koponen, Eino, Ruppel, Klaas, Aapala, Kirsti, editors (2002–2008), Álgu database: Etymological database of the Saami languages, Helsinki: Research Institute for the Languages of Finland
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.