komolytalan

Hungarian

Etymology

komoly (serious) + -talan (-less, without)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkomojtɒlɒn]
  • Hyphenation: ko‧moly‧ta‧lan
  • Rhymes: -ɒn

Adjective

komolytalan (comparative komolytalanabb, superlative legkomolytalanabb)

  1. (of a person or behavior) irresponsible, unreliable, frivolous, light-minded, flippant
    Synonyms: könnyelmű, megbízhatatlan
  2. (of an action or performance) superficial, shallow
    Synonyms: felületes, felszínes

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative komolytalan komolytalanok
accusative komolytalant komolytalanokat
dative komolytalannak komolytalanoknak
instrumental komolytalannal komolytalanokkal
causal-final komolytalanért komolytalanokért
translative komolytalanná komolytalanokká
terminative komolytalanig komolytalanokig
essive-formal komolytalanként komolytalanokként
essive-modal komolytalanul
inessive komolytalanban komolytalanokban
superessive komolytalanon komolytalanokon
adessive komolytalannál komolytalanoknál
illative komolytalanba komolytalanokba
sublative komolytalanra komolytalanokra
allative komolytalanhoz komolytalanokhoz
elative komolytalanból komolytalanokból
delative komolytalanról komolytalanokról
ablative komolytalantól komolytalanoktól
non-attributive
possessive - singular
komolytalané komolytalanoké
non-attributive
possessive - plural
komolytalanéi komolytalanokéi

Derived terms

  • komolytalankodik
  • komolytalanság

See also

  • Appendix:Hungarian words with ly

Further reading

  • komolytalan in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.