koczownik

Polish

Etymology

From koczować +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /kɔˈt͡ʂɔv.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: ko‧czow‧nik

Noun

koczownik m pers (female equivalent koczowniczka)

  1. (anthropology) migrant, nomad, traveller (member of society or class who wander with their herds)
    Synonym: nomada
  2. (colloquial) nomad (wanderer)
    Synonym: nomada

Declension
Declension of koczownik
singular plural
nominative koczownik koczownicy/koczowniki (deprecative)
genitive koczownika koczowników
dative koczownikowi koczownikom
accusative koczownika koczowników
instrumental koczownikiem koczownikami
locative koczowniku koczownikach
vocative koczowniku koczownicy

Derived terms
adjective
noun
  • koczownictwo
adjective
  • koczowny
adverb
  • koczowniczo
nouns
verb

Further reading
  • koczownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • koczownik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.