kończyna

Inherited from Proto-Slavic *konьčina. By surface analysis, koniec +‎ -yna.

• IPA^(key): /kɔɲˈt͡ʂɨ.na/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨna
• Syllabification: koń‧czy‧na

kończyna f

1. limb (major appendage of human or animal)
2. (archaic) end, edge
   • 1834, Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, book 8, lines 617-620:

     Tak strumień kręcący się chował się w olszynach,
     Które na widnokręgu czerniały kończynach,
     Wznosząc swe kształty lekkie, niewyraźne oku,
     Jak duchy nawpół widne, napoły w obłoku.

     Thus the twisting stream hid itself in the alder forests,
     which were red at the edges of the horizon,
     raising their soft shapes, unclear to the eye,
     like ghosts, half visible, half in a cloud.

   • 1867, Jan Długosz, translated by Karol Mecherzyński, Dziejów polskich ksiąg dwanaście‎, volume 1, Kraków: Drukarnia "Czasu" W. Kirchmayera, archived from the original on 2023-05-15, book 1, page 22:

     Od północy ocean, a za jego wodami ukazuje się Dania, Szwecya, Norwegia, i ostatnie kończyny świata, które ówczesnym mieszkańcom były jeszcze niedostępnemi.

     To the north [is] the ocean, and beyond its waters appear Denmark, Sweden, Norway, and the last ends of the world, which were still inaccessible to the inhabitants at that time.

• kończyna in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kończyna in Polish dictionaries at PWN