kołodziej

See also: Kolodziej and Kołodziej

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kolodějь. By surface analysis, koło +‎ -dziej.

Pronunciation
  • IPA(key): /kɔˈwɔ.d͡ʑɛj/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔd͡ʑɛj
  • Syllabification: ko‧ło‧dziej
  • Homophone: Kołodziej

Noun

kołodziej m pers

  1. wheelwright
    Synonyms: (obsolete) koleśnik, kolarz

Declension
Declension of kołodziej
singular plural
nominative kołodziej kołodzieje
genitive kołodzieja kołodziejów
dative kołodziejowi kołodziejom
accusative kołodzieja kołodziejów
instrumental kołodziejem kołodziejami
locative kołodzieju kołodziejach
vocative kołodzieju kołodzieje

Derived terms
  • kołodziejski
  • kołodziejstwo

Further reading
  • kołodziej in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kołodziej in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.