keimailevuus

Finnish

Etymology

keimaileva (flirtatious, coquettish) + -uus

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkei̯mɑi̯leʋuːs/, [ˈk̟e̞i̯mɑ̝i̯ˌle̞ʋuːs̠]
  • Rhymes: -eʋuːs
  • Syllabification(key): kei‧mai‧le‧vuus

Noun

keimailevuus

  1. coquettishness

Declension

Inflection of keimailevuus (Kotus type 40*F/kalleus, t-d gradation)
nominative keimailevuus keimailevuudet
genitive keimailevuuden keimailevuuksien
partitive keimailevuutta keimailevuuksia
illative keimailevuuteen keimailevuuksiin
singular plural
nominative keimailevuus keimailevuudet
accusative nom. keimailevuus keimailevuudet
gen. keimailevuuden
genitive keimailevuuden keimailevuuksien
partitive keimailevuutta keimailevuuksia
inessive keimailevuudessa keimailevuuksissa
elative keimailevuudesta keimailevuuksista
illative keimailevuuteen keimailevuuksiin
adessive keimailevuudella keimailevuuksilla
ablative keimailevuudelta keimailevuuksilta
allative keimailevuudelle keimailevuuksille
essive keimailevuutena keimailevuuksina
translative keimailevuudeksi keimailevuuksiksi
instructive keimailevuuksin
abessive keimailevuudetta keimailevuuksitta
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of keimailevuus (type kalleus)
first-person singular possessor
singular plural
nominative keimailevuuteni keimailevuuteni
accusative nom. keimailevuuteni keimailevuuteni
gen. keimailevuuteni
genitive keimailevuuteni keimailevuuksieni
partitive keimailevuuttani keimailevuuksiani
inessive keimailevuudessani keimailevuuksissani
elative keimailevuudestani keimailevuuksistani
illative keimailevuuteeni keimailevuuksiini
adessive keimailevuudellani keimailevuuksillani
ablative keimailevuudeltani keimailevuuksiltani
allative keimailevuudelleni keimailevuuksilleni
essive keimailevuutenani keimailevuuksinani
translative keimailevuudekseni keimailevuuksikseni
instructive
abessive keimailevuudettani keimailevuuksittani
comitative keimailevuuksineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative keimailevuutesi keimailevuutesi
accusative nom. keimailevuutesi keimailevuutesi
gen. keimailevuutesi
genitive keimailevuutesi keimailevuuksiesi
partitive keimailevuuttasi keimailevuuksiasi
inessive keimailevuudessasi keimailevuuksissasi
elative keimailevuudestasi keimailevuuksistasi
illative keimailevuuteesi keimailevuuksiisi
adessive keimailevuudellasi keimailevuuksillasi
ablative keimailevuudeltasi keimailevuuksiltasi
allative keimailevuudellesi keimailevuuksillesi
essive keimailevuutenasi keimailevuuksinasi
translative keimailevuudeksesi keimailevuuksiksesi
instructive
abessive keimailevuudettasi keimailevuuksittasi
comitative keimailevuuksinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative keimailevuutemme keimailevuutemme
accusative nom. keimailevuutemme keimailevuutemme
gen. keimailevuutemme
genitive keimailevuutemme keimailevuuksiemme
partitive keimailevuuttamme keimailevuuksiamme
inessive keimailevuudessamme keimailevuuksissamme
elative keimailevuudestamme keimailevuuksistamme
illative keimailevuuteemme keimailevuuksiimme
adessive keimailevuudellamme keimailevuuksillamme
ablative keimailevuudeltamme keimailevuuksiltamme
allative keimailevuudellemme keimailevuuksillemme
essive keimailevuutenamme keimailevuuksinamme
translative keimailevuudeksemme keimailevuuksiksemme
instructive
abessive keimailevuudettamme keimailevuuksittamme
comitative keimailevuuksinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative keimailevuutenne keimailevuutenne
accusative nom. keimailevuutenne keimailevuutenne
gen. keimailevuutenne
genitive keimailevuutenne keimailevuuksienne
partitive keimailevuuttanne keimailevuuksianne
inessive keimailevuudessanne keimailevuuksissanne
elative keimailevuudestanne keimailevuuksistanne
illative keimailevuuteenne keimailevuuksiinne
adessive keimailevuudellanne keimailevuuksillanne
ablative keimailevuudeltanne keimailevuuksiltanne
allative keimailevuudellenne keimailevuuksillenne
essive keimailevuutenanne keimailevuuksinanne
translative keimailevuudeksenne keimailevuuksiksenne
instructive
abessive keimailevuudettanne keimailevuuksittanne
comitative keimailevuuksinenne
third-person possessor
singular plural
nominative keimailevuutensa keimailevuutensa
accusative nom. keimailevuutensa keimailevuutensa
gen. keimailevuutensa
genitive keimailevuutensa keimailevuuksiensa
partitive keimailevuuttaan
keimailevuuttansa
keimailevuuksiaan
keimailevuuksiansa
inessive keimailevuudessaan
keimailevuudessansa
keimailevuuksissaan
keimailevuuksissansa
elative keimailevuudestaan
keimailevuudestansa
keimailevuuksistaan
keimailevuuksistansa
illative keimailevuuteensa keimailevuuksiinsa
adessive keimailevuudellaan
keimailevuudellansa
keimailevuuksillaan
keimailevuuksillansa
ablative keimailevuudeltaan
keimailevuudeltansa
keimailevuuksiltaan
keimailevuuksiltansa
allative keimailevuudelleen
keimailevuudellensa
keimailevuuksilleen
keimailevuuksillensa
essive keimailevuutenaan
keimailevuutenansa
keimailevuuksinaan
keimailevuuksinansa
translative keimailevuudekseen
keimailevuudeksensa
keimailevuuksikseen
keimailevuuksiksensa
instructive
abessive keimailevuudettaan
keimailevuudettansa
keimailevuuksittaan
keimailevuuksittansa
comitative keimailevuuksineen
keimailevuuksinensa
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.