jumalalliin

Ingrian

Etymology

From Jumala (god) + -lliin. Akin to Finnish jumalallinen.

Pronunciation

  • (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈjumɑlɑlːine/, [ˈjumɑˌɫɑlʲːĭn]
  • (Soikkola) IPA(key): /ˈjumɑlɑlːiːn/, [ˈjumɑˌɫɑlːiːn]
  • Rhymes: -ɑlːin, -ɑlːiːn
  • Hyphenation: ju‧ma‧lal‧liin

Adjective

jumalalliin

  1. godly (pertaining to God)

Declension

Declension of jumalalliin (type 1/jokahiin, no gradation)
singular plural
nominative jumalalliin jumalalliset
genitive jumalallisen jumalallisiin
partitive jumalallista, jumalallist jumalallisia
illative jumalallisee jumalallisii
inessive jumalallises jumalallisis
elative jumalallisest jumalallisist
allative jumalalliselle jumalallisille
adessive jumalallisel jumalallisil
ablative jumalalliselt jumalallisilt
translative jumalalliseks jumalallisiks
essive jumalallisenna, jumalalliseen jumalallisinna, jumalallisiin
exessive1) jumalallisent jumalallisint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

References

  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 110
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.