jeremiëren

Dutch

Etymology

Borrowed from French jérémier. Equivalent to Jeremia + -eren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌjeː.rə.miˈeː.rə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: je‧re‧mi‧e‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

jeremiëren

  1. to lament, to wail [from 19th c.]

Inflection

Inflection of jeremiëren (weak)
infinitive jeremiëren
past singular jeremieerde
past participle gejeremieerd
infinitive jeremiëren
gerund jeremiëren n
present tense past tense
1st person singular jeremieerjeremieerde
2nd person sing. (jij) jeremieertjeremieerde
2nd person sing. (u) jeremieertjeremieerde
2nd person sing. (gij) jeremieertjeremieerde
3rd person singular jeremieertjeremieerde
plural jeremiërenjeremieerden
subjunctive sing.1 jeremiërejeremieerde
subjunctive plur.1 jeremiërenjeremieerden
imperative sing. jeremieer
imperative plur.1 jeremieert
participles jeremiërendgejeremieerd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.