iurisprudens

Latin

Etymology

iūs (law, genitive iūris) + prūdēns (wise”, “expert).

Pronunciation

Adjective

iūrisprūdēns (genitive iūrisprūdentis); third-declension one-termination adjective

  1. (post-Classical) expert at law; jurisprudent

Declension

Third-declension one-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative iūrisprūdēns iūrisprūdentēs iūrisprūdentia
Genitive iūrisprūdentis iūrisprūdentium
Dative iūrisprūdentī iūrisprūdentibus
Accusative iūrisprūdentem iūrisprūdēns iūrisprūdentēs iūrisprūdentia
Ablative iūrisprūdentī iūrisprūdentibus
Vocative iūrisprūdēns iūrisprūdentēs iūrisprūdentia

Derived terms

Descendants

  • English: jurisprudent
  • French: jurisprudent
  • Italian: giurisprudente
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.