inunctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inunguō
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inūnctus | inūncta | inūnctum | inūnctī | inūnctae | inūncta | |
Genitive | inūnctī | inūnctae | inūnctī | inūnctōrum | inūnctārum | inūnctōrum | |
Dative | inūnctō | inūnctō | inūnctīs | ||||
Accusative | inūnctum | inūnctam | inūnctum | inūnctōs | inūnctās | inūncta | |
Ablative | inūnctō | inūnctā | inūnctō | inūnctīs | |||
Vocative | inūncte | inūncta | inūnctum | inūnctī | inūnctae | inūncta |
References
- “inunctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inunctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.