insulensis
Latin
Etymology
From īnsula (“island”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.suˈlen.sis/, [ĩːs̠ʊˈɫ̪ẽːs̠ɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.suˈlen.sis/, [insuˈlɛnsis]
Adjective
īnsulēnsis (neuter īnsulēnse); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnsulēnsis | īnsulēnse | īnsulēnsēs | īnsulēnsia | |
Genitive | īnsulēnsis | īnsulēnsium | |||
Dative | īnsulēnsī | īnsulēnsibus | |||
Accusative | īnsulēnsem | īnsulēnse | īnsulēnsēs īnsulēnsīs |
īnsulēnsia | |
Ablative | īnsulēnsī | īnsulēnsibus | |||
Vocative | īnsulēnsis | īnsulēnse | īnsulēnsēs | īnsulēnsia |
Related terms
References
- “insulensis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insulensis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.