insan-ı kâmil

Turkish

Etymology

From Persian انسان کامل‎ (ensân-e kâmel), from Arabic الْإِنْسَان الْكَامِل‎ (al-ʔinsān al-kāmil, literally “the person who has reached perfection”).

Noun

insan-ı kâmil (definite accusative insan-ı kâmili, plural insan-ı kâmiller)

  1. (Islam, mysticism) Honorific title given to the Islamic prophet Muhammad.
  2. (Islam, mysticism) Title of any Sufi who is believed to have reached perfection after several spiritual steps.

Declension
Inflection
Nominative insan-ı kâmil
Definite accusative insan-ı kâmili
Singular Plural
Nominative insan-ı kâmil insan-ı kâmiller
Definite accusative insan-ı kâmili insan-ı kâmilleri
Dative insan-ı kâmile insan-ı kâmillere
Locative insan-ı kâmilde insan-ı kâmillerde
Ablative insan-ı kâmilden insan-ı kâmillerden
Genitive insan-ı kâmilin insan-ı kâmillerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular insan-ı kâmilim insan-ı kâmillerim
2nd singular insan-ı kâmilin insan-ı kâmillerin
3rd singular insan-ı kâmili insan-ı kâmilleri
1st plural insan-ı kâmilimiz insan-ı kâmillerimiz
2nd plural insan-ı kâmiliniz insan-ı kâmilleriniz
3rd plural insan-ı kâmilleri insan-ı kâmilleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular insan-ı kâmilimi insan-ı kâmillerimi
2nd singular insan-ı kâmilini insan-ı kâmillerini
3rd singular insan-ı kâmilini insan-ı kâmillerini
1st plural insan-ı kâmilimizi insan-ı kâmillerimizi
2nd plural insan-ı kâmilinizi insan-ı kâmillerinizi
3rd plural insan-ı kâmillerini insan-ı kâmillerini
Dative
Singular Plural
1st singular insan-ı kâmilime insan-ı kâmillerime
2nd singular insan-ı kâmiline insan-ı kâmillerine
3rd singular insan-ı kâmiline insan-ı kâmillerine
1st plural insan-ı kâmilimize insan-ı kâmillerimize
2nd plural insan-ı kâmilinize insan-ı kâmillerinize
3rd plural insan-ı kâmillerine insan-ı kâmillerine
Locative
Singular Plural
1st singular insan-ı kâmilimde insan-ı kâmillerimde
2nd singular insan-ı kâmilinde insan-ı kâmillerinde
3rd singular insan-ı kâmilinde insan-ı kâmillerinde
1st plural insan-ı kâmilimizde insan-ı kâmillerimizde
2nd plural insan-ı kâmilinizde insan-ı kâmillerinizde
3rd plural insan-ı kâmillerinde insan-ı kâmillerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular insan-ı kâmilimden insan-ı kâmillerimden
2nd singular insan-ı kâmilinden insan-ı kâmillerinden
3rd singular insan-ı kâmilinden insan-ı kâmillerinden
1st plural insan-ı kâmilimizden insan-ı kâmillerimizden
2nd plural insan-ı kâmilinizden insan-ı kâmillerinizden
3rd plural insan-ı kâmillerinden insan-ı kâmillerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular insan-ı kâmilimin insan-ı kâmillerimin
2nd singular insan-ı kâmilinin insan-ı kâmillerinin
3rd singular insan-ı kâmilinin insan-ı kâmillerinin
1st plural insan-ı kâmilimizin insan-ı kâmillerimizin
2nd plural insan-ı kâmilinizin insan-ı kâmillerinizin
3rd plural insan-ı kâmillerinin insan-ı kâmillerinin
Predicative forms
Singular Plural
1st singular insan-ı kâmilim insan-ı kâmillerim
2nd singular insan-ı kâmilsin insan-ı kâmillersin
3rd singular insan-ı kâmil
insan-ı kâmildir		 insan-ı kâmiller
insan-ı kâmillerdir
1st plural insan-ı kâmiliz insan-ı kâmilleriz
2nd plural insan-ı kâmilsiniz insan-ı kâmillersiniz
3rd plural insan-ı kâmiller insan-ı kâmillerdir
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.