indicus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἰνδικός (indikós), from Ἰνδία (Indía).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈin.di.kus/, [ˈɪn̪d̪ɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈin.di.kus/, [ˈin̪d̪ikus]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indicus | indica | indicum | indicī | indicae | indica | |
Genitive | indicī | indicae | indicī | indicōrum | indicārum | indicōrum | |
Dative | indicō | indicō | indicīs | ||||
Accusative | indicum | indicam | indicum | indicōs | indicās | indica | |
Ablative | indicō | indicā | indicō | indicīs | |||
Vocative | indice | indica | indicum | indicī | indicae | indica |
Descendants
References
- indicus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.