incusatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of incūsō (“find fault with”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.kuːˈsaː.tus/, [ɪŋ.kuːˈsaː.tʊs]
Participle
incūsātus m (feminine incūsāta, neuter incūsātum); first/second declension
- found fault with, blamed, having been accused
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incūsātus | incūsāta | incūsātum | incūsātī | incūsātae | incūsāta | |
Genitive | incūsātī | incūsātae | incūsātī | incūsātōrum | incūsātārum | incūsātōrum | |
Dative | incūsātō | incūsātō | incūsātīs | ||||
Accusative | incūsātum | incūsātam | incūsātum | incūsātōs | incūsātās | incūsāta | |
Ablative | incūsātō | incūsātā | incūsātō | incūsātīs | |||
Vocative | incūsāte | incūsāta | incūsātum | incūsātī | incūsātae | incūsāta |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.