inculpatus

Latin

Etymology

in- + culpātus (blamed)

Pronunciation

Adjective

inculpātus (feminine inculpāta, neuter inculpātum, adverb inculpātē); first/second-declension adjective

  1. blameless

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inculpātus inculpāta inculpātum inculpātī inculpātae inculpāta
Genitive inculpātī inculpātae inculpātī inculpātōrum inculpātārum inculpātōrum
Dative inculpātō inculpātō inculpātīs
Accusative inculpātum inculpātam inculpātum inculpātōs inculpātās inculpāta
Ablative inculpātō inculpātā inculpātō inculpātīs
Vocative inculpāte inculpāta inculpātum inculpātī inculpātae inculpāta

References

  • inculpatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inculpatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.