incitatio

Latin

Etymology

From incitō + -tiō.

Pronunciation

Noun

incitātiō f (genitive incitātiōnis); third declension

  1. incitement
  2. vehemence, ardour

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative incitātiō incitātiōnēs
Genitive incitātiōnis incitātiōnum
Dative incitātiōnī incitātiōnibus
Accusative incitātiōnem incitātiōnēs
Ablative incitātiōne incitātiōnibus
Vocative incitātiō incitātiōnēs

Descendants

References

  • incitatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incitatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • enthusiasm: ardor, inflammatio animi, incitatio mentis, mentis vis incitatior
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.