improperatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of improperō

Participle

improperātus (feminine improperāta, neuter improperātum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative improperātus improperāta improperātum improperātī improperātae improperāta
Genitive improperātī improperātae improperātī improperātōrum improperātārum improperātōrum
Dative improperātō improperātō improperātīs
Accusative improperātum improperātam improperātum improperātōs improperātās improperāta
Ablative improperātō improperātā improperātō improperātīs
Vocative improperāte improperāta improperātum improperātī improperātae improperāta

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.