imminuturus

Latin

Etymology

Future active participle of imminuō.

Participle

imminūtūrus m (feminine imminūtūra, neuter imminūtūrum); first/second declension

  1. about to abbreviate

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative imminūtūrus imminūtūra imminūtūrum imminūtūrī imminūtūrae imminūtūra
Genitive imminūtūrī imminūtūrae imminūtūrī imminūtūrōrum imminūtūrārum imminūtūrōrum
Dative imminūtūrō imminūtūrae imminūtūrō imminūtūrīs imminūtūrīs imminūtūrīs
Accusative imminūtūrum imminūtūram imminūtūrum imminūtūrōs imminūtūrās imminūtūra
Ablative imminūtūrō imminūtūrā imminūtūrō imminūtūrīs imminūtūrīs imminūtūrīs
Vocative imminūtūre imminūtūra imminūtūrum imminūtūrī imminūtūrae imminūtūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.