illiturus

Latin

Etymology

Future active participle of illinō.

Participle

illitūrus m (feminine illitūra, neuter illitūrum); first/second declension

  1. about to anoint

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative illitūrus illitūra illitūrum illitūrī illitūrae illitūra
Genitive illitūrī illitūrae illitūrī illitūrōrum illitūrārum illitūrōrum
Dative illitūrō illitūrae illitūrō illitūrīs illitūrīs illitūrīs
Accusative illitūrum illitūram illitūrum illitūrōs illitūrās illitūra
Ablative illitūrō illitūrā illitūrō illitūrīs illitūrīs illitūrīs
Vocative illitūre illitūra illitūrum illitūrī illitūrae illitūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.