hałun

Borrowed from Middle High German Alun.[1][2][3] First attested in the end of the 15th15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /xaɫu(ː)n/
• IPA^(key): (15^th CE) /xaɫun/

hałun m animacy unattested

1. alum (astringent salt)
   • 1874-1891 [End of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume LIII, page 63:

     Accipe halun

     [Accipe hałun]

• Polish: ałun, ałon (Middle Polish), hałun (obsolete)

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “(ałun) hałun”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish hałun.

• IPA^(key): /ˈxa.wun/
• Rhymes: -awun
• Syllabification: ha‧łun

hałun m inan

1. Obsolete form of ałun.

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “hałun”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “HAŁUN”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2016 November 4
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “hałun”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “hałun”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “ałun, hałun”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 1, Warsaw, page 28