grunniens
Latin
Etymology
Present participle of grunniō.
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | grunniēns | grunniēns | grunnientēs | grunnientia | |
Genitive | grunnientis | grunnientis | grunnientium | grunnientium | |
Dative | grunnientī | grunnientī | grunnientibus | grunnientibus | |
Accusative | grunnientem | grunniēns | grunnientēs, grunnientīs | grunnientia | |
Ablative | grunniente, grunnientī1 | grunniente, grunnientī1 | grunnientibus | grunnientibus | |
Vocative | grunniēns | grunniēns | grunnientēs | grunnientia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.