gędźba

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *gǫdьba. By surface analysis, gąść + -ba. First attested in the 15th century.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɡæ̃d͡ʑba/
  • IPA(key): (15th CE) /ɡæ̃d͡ʑba/

Noun

gędźba f

  1. gusle
    • 1930 [c. 1455], “II Par”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka), 29, 26:
      Staly vczeny dzerszøcz gødzbø Dauidowø (tenentes organa David), a kaplany trøbi
      [Stali uczeni dzierżąc gędźbę Dawidowę (tenentes organa David), a kapłani trąby]
  2. music
    • 1874-1891 [Middle of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXII, page 238:
      Czlowyecza roskosch podluc czyala, yąsz zli maya za blogoslawenstwo, zalezicz... na glossyech gączbi, pyszdzbi
      [Człowiecza rozkosz podług ciała, jąż źli mają za błogosławieństwo, zależyć... na głosiech gędźby, piszczby]

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish gędźba. By surface analysis, gąść + -ba. Compare Czech hudba. Displaced by muzyka.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɡɛɲ.d͡ʑba/
  • Rhymes: -ɛɲd͡ʑba
  • Syllabification: gędź‧ba

Noun

gędźba f

  1. (obsolete or poetic) music
    Synonym: muzyka
  2. (obsolete or poetic) gusle
    Synonym: gęśle

Declension

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.