gün

See also: gun, Gun, gùn, gūn, guṅ, Gün, and gǔn

Azerbaijani
Other scripts
Cyrillic ҝүн
Abjad گون

Etymology

From Proto-Turkic *kün (“sun, day”).

Pronunciation
  • IPA(key): [ɟyn], [d͡ʒyn]
  • Audio(file)

Noun

gün (definite accusative günü, plural günlər)

  1. day
    səhərisi gün ― next day, the following day
    ertəsi gün ― next day, the following day
    hər gün ― every day
    gündən günə güclənmək ― to become stronger by the day
  2. sun
    Synonym: günəş
    Təpəsini gün yandırdı, ayağını çarıq dağıtdı. (idiom)
    S/he's seen a lot in this life.
    (literally, “The sun burned his pate, the shoes wore out his feet.”)
    Gün çıxdı, gün batdı.
    The sun rose, the sun set.
  3. times (the circumstances of a certain time)
    Synonyms: əyyam, zəmanə, vaxt
    dar gün ― bad times
    yaman gün ― bad times
    dar gündə də, yaxşı gündə də ― in good times and in bad
  4. condition, shape, circumstances (mostly of bad such)
    Nə gündədir, maşını yoxdur.
    It's not going well for him, he doesn't have a car.
    (literally, “What a [bad] condition he's in, he doesn't have a car.”)
    Nə gündəsən?! (derogatory)
    Look at you!
    (literally, “What a [bad] shape are you in?”)

Declension
    Declension of gün
singular plural
nominative gün
 günlər
definite accusative günü
 günləri
dative günə
 günlərə
locative gündə
 günlərdə
ablative gündən
 günlərdən
definite genitive günün
 günlərin
    Possessive forms of gün
nominative
singular plural
mənim (“my”) günüm günlərim
sənin (“your”) günün günlərin
onun (“his/her/its”) günü günləri
bizim (“our”) günümüz günlərimiz
sizin (“your”) gününüz günləriniz
onların (“their”) günü or günləri günləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) günümü günlərimi
sənin (“your”) gününü günlərini
onun (“his/her/its”) gününü günlərini
bizim (“our”) günümüzü günlərimizi
sizin (“your”) gününüzü günlərinizi
onların (“their”) gününü or günlərini günlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) günümə günlərimə
sənin (“your”) gününə günlərinə
onun (“his/her/its”) gününə günlərinə
bizim (“our”) günümüzə günlərimizə
sizin (“your”) gününüzə günlərinizə
onların (“their”) gününə or günlərinə günlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) günümdə günlərimdə
sənin (“your”) günündə günlərində
onun (“his/her/its”) günündə günlərində
bizim (“our”) günümüzdə günlərimizdə
sizin (“your”) gününüzdə günlərinizdə
onların (“their”) günündə or günlərində günlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) günümdən günlərimdən
sənin (“your”) günündən günlərindən
onun (“his/her/its”) günündən günlərindən
bizim (“our”) günümüzdən günlərimizdən
sizin (“your”) gününüzdən günlərinizdən
onların (“their”) günündən or günlərindən günlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) günümün günlərimin
sənin (“your”) gününün günlərinin
onun (“his/her/its”) gününün günlərinin
bizim (“our”) günümüzün günlərimizin
sizin (“your”) gününüzün günlərinizin
onların (“their”) gününün or günlərinin günlərinin

Derived terms
  • gündəm (“agenda”)
  • gündə (“a day, per day, daily”)

Gagauz

Etymology

From Proto-Turkic *kün (“sun, day”).

Noun

gün

  1. day

Further reading
  • gün at gagauz.online

Romansch

Etymology

From Latin iūnius (“of June”).

Proper noun

gün m

  1. (Puter, Vallader) June

Synonyms

Salar

Etymology

From Proto-Turkic *kün.

Noun

gün (3rd person possessive [please provide], plural [please provide])

  1. sun

References

Tenishev, Edhem (1976) “gün”, in Stroj salárskovo jazyká [Grammar of Salar], Moscow

Turkish

Pronunciation
  • IPA(key): /ɟyn/
  • (file)

Etymology 1

From Ottoman Turkish گون (gün, “sun, day, time”), Old Anatolian Turkish [script needed] (gün), from Proto-Turkic *kün (“sun, day”). Compare Old Turkic 𐰚𐰇𐰤 (kün, “sun, day”).

Noun

gün (definite accusative günü, plural günler)

  1. sun (light and warmth received from the sun)
  2. daytime
  3. daylight
  4. day
  5. date
Declension
Inflection
Nominative gün
Definite accusative günü
Singular Plural
Nominative gün günler
Definite accusative günü günleri
Dative güne günlere
Locative günde günlerde
Ablative günden günlerden
Genitive günün günlerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular günüm günlerim
2nd singular günün günlerin
3rd singular günü günleri
1st plural günümüz günlerimiz
2nd plural gününüz günleriniz
3rd plural günleri günleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular günümü günlerimi
2nd singular gününü günlerini
3rd singular gününü günlerini
1st plural günümüzü günlerimizi
2nd plural gününüzü günlerinizi
3rd plural günlerini günlerini
Dative
Singular Plural
1st singular günüme günlerime
2nd singular gününe günlerine
3rd singular gününe günlerine
1st plural günümüze günlerimize
2nd plural gününüze günlerinize
3rd plural günlerine günlerine
Locative
Singular Plural
1st singular günümde günlerimde
2nd singular gününde günlerinde
3rd singular gününde günlerinde
1st plural günümüzde günlerimizde
2nd plural gününüzde günlerinizde
3rd plural günlerinde günlerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular günümden günlerimden
2nd singular gününden günlerinden
3rd singular gününden günlerinden
1st plural günümüzden günlerimizden
2nd plural gününüzden günlerinizden
3rd plural günlerinden günlerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular günümün günlerimin
2nd singular gününün günlerinin
3rd singular gününün günlerinin
1st plural günümüzün günlerimizin
2nd plural gününüzün günlerinizin
3rd plural günlerinin günlerinin

Etymology 2

From Proto-Turkic *kün (“people”).

Noun

gün (definite accusative günü, plural günler)

  1. (Used together with el (“foreign people”) both being in dative case) people

Turkmen

Etymology

From Proto-Turkic *kün (“sun, day”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ɡyn/, /ʁyn/

Noun

gün (definite accusative güni, plural günler)

  1. sun (light and warmth received from the sun)
  2. daytime
  3. daylight
  4. day
  5. date

Declension
Declension of gün
singular plural
nominative gün günler
accusative güni günleri
genitive günüň günleriň
dative güne günlere
locative günde günlerde
ablative günden günlerden

Volapük

Noun

gün (nominative plural güns)

  1. rifle, shotgun

Declension
declension of gün
singular plural
nominative gün güns
genitive güna günas
dative güne günes
accusative güni günis
vocative 1 o gün! o güns!
predicative 2 günu günus
  • 1 status as a case is disputed
  • 2 in later, non-classical Volapük only
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.