feriatus
Latin
Etymology
Perfect active participle of fērior (“to rest from work”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /feː.riˈaː.tus/, [feːriˈäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /fe.riˈa.tus/, [feriˈäːt̪us]
Participle
fēriātus (feminine fēriāta, neuter fēriātum); first/second-declension participle
- on holiday, unoccupied, idle
- diēs fēriātus ― a holiday (Pliny)
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | fēriātus | fēriāta | fēriātum | fēriātī | fēriātae | fēriāta | |
Genitive | fēriātī | fēriātae | fēriātī | fēriātōrum | fēriātārum | fēriātōrum | |
Dative | fēriātō | fēriātō | fēriātīs | ||||
Accusative | fēriātum | fēriātam | fēriātum | fēriātōs | fēriātās | fēriāta | |
Ablative | fēriātō | fēriātā | fēriātō | fēriātīs | |||
Vocative | fēriāte | fēriāta | fēriātum | fēriātī | fēriātae | fēriāta |
References
- “feriatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “feriatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- feriatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.