fealltóir

Irish

Etymology

From feall (“prove false to, betray”) +‎ -tóir (agent noun suffix).

Noun

fealltóir m (genitive singular fealltóra, nominative plural fealltóirí)

  1. betrayer, traitor
    Proverb: Ní in am a bhraitear an fealltóir. ― A traitor is seldom caught in time.
    Synonym: tréatúir

Declension
Declension of fealltóir

Third declension

Bare forms:

Case Singular Plural
Nominative fealltóir fealltóirí
Vocative a fhealltóir a fhealltóirí
Genitive fealltóra fealltóirí
Dative fealltóir fealltóirí

Forms with the definite article:

Case Singular Plural
Nominative an fealltóir na fealltóirí
Genitive an fhealltóra na bhfealltóirí
Dative leis an bhfealltóir

don fhealltóir

 leis na fealltóirí

Derived terms
  • fealltóireacht f (“(act of) betraying; treachery”)

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
fealltóir fhealltóir bhfealltóir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.