evangeliseren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ewangeliseren, from Old French evangeliser, from Late Latin ēvangelizō, from Koine Greek εὐαγγελίζω (euangelízō).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌeː.vɑŋ.ɣeː.liˈzeː.rə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: evan‧ge‧li‧se‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

evangeliseren

  1. (intransitive, transitive) to evangelise

Inflection

Inflection of evangeliseren (weak)
infinitive evangeliseren
past singular evangeliseerde
past participle geëvangeliseerd
infinitive evangeliseren
gerund evangeliseren n
present tense past tense
1st person singular evangeliseerevangeliseerde
2nd person sing. (jij) evangeliseertevangeliseerde
2nd person sing. (u) evangeliseertevangeliseerde
2nd person sing. (gij) evangeliseertevangeliseerde
3rd person singular evangeliseertevangeliseerde
plural evangeliserenevangeliseerden
subjunctive sing.1 evangelisereevangeliseerde
subjunctive plur.1 evangeliserenevangeliseerden
imperative sing. evangeliseer
imperative plur.1 evangeliseert
participles evangeliserendgeëvangeliseerd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.