erahua

Ingrian

Alternative forms

Etymology

From ero (“difference”) +‎ -hua.

Pronunciation
  • (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈerɑhuɑ/, [ˈe̞rɑˌhuɑ]
  • (Soikkola) IPA(key): /ˈerɑhuɑ/, [ˈe̞rɑˌhuɑ]
  • Rhymes: -uɑ
  • Hyphenation: e‧ra‧hu‧a

Verb

erahua

  1. (intransitive) to separate
  2. (intransitive) to divorce

Conjugation
Conjugation of erahua (type 1/ampua, no gradation)
Indikativa
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular erahun en erahu 1st singular oon erahunt, oon erahunut en oo erahunt, en oo erahunut
2nd singular erahut et erahu 2nd singular oot erahunt, oot erahunut et oo erahunt, et oo erahunut
3rd singular erahuu ei erahu 3rd singular ono erahunt, ono erahunut ei oo erahunt, ei oo erahunut
1st plural erahumma emmä erahu 1st plural oomma erahunneet emmä oo erahunneet
2nd plural erahutta että erahu 2nd plural ootta erahunneet että oo erahunneet
3rd plural erahuut1), erahuvat2), erahuttaa evät erahu, ei erahuta 3rd plural ovat erahunneet evät oo erahunneet, ei oo erahuttu
impersonal erahuttaa ei erahuta impersonal ono erahuttu ei oo erahuttu
Imperfekta Pluskvamperfekta
positive negative positive negative
1st singular erahuin en erahunt, en erahunut 1st singular olin erahunt, olin erahunut en olt erahunt, en olt erahunut
2nd singular erahuit et erahunt, et erahunut 2nd singular olit erahunt, olit erahunut et olt erahunt, et olt erahunut
3rd singular erahui ei erahunt, ei erahunut 3rd singular oli erahunt, oli erahunut ei olt erahunt, ei olt erahunut
1st plural erahuimma emmä erahunneet 1st plural olimma erahunneet emmä olleet erahunneet
2nd plural erahuitta että erahunneet 2nd plural olitta erahunneet että olleet erahunneet
3rd plural erahuit1), erahuivat2), erahuttii evät erahunneet, ei erahuttu 3rd plural olivat erahunneet evät olleet erahunneet, ei olt erahuttu
impersonal erahuttii ei erahuttu impersonal oli erahuttu ei olt erahuttu
Konditsionala
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular erahuisin en erahuis 1st singular olisin erahunt, olisin erahunut en olis erahunt, en olis erahunut
2nd singular erahuisit, erahuist1) et erahuis 2nd singular olisit erahunt, olisit erahunut et olis erahunt, et olis erahunut
3rd singular erahuis ei erahuis 3rd singular olis erahunt, olis erahunut ei olis erahunt, ei olis erahunut
1st plural erahuisimma emmä erahuis 1st plural olisimma erahunneet emmä olis erahunneet
2nd plural erahuisitta että erahuis 2nd plural olisitta erahunneet että olis erahunneet
3rd plural erahuisiit1), erahuisivat2), erahuttais evät erahuis, ei erahuttais 3rd plural olisivat erahunneet evät olis erahunneet, ei olis erahuttu
impersonal erahuttais ei erahuttais impersonal olis erahuttu ei olis erahuttu
Imperativa
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular — — 1st singular — —
2nd singular erahu elä erahu 2nd singular oo erahunt, oo erahunut elä oo erahunt, elä oo erahunut
3rd singular erahukkoo elköö erahuko 3rd singular olkoo erahunt, olkoo erahunut elköö olko erahunt, elköö olko erahunut
1st plural — — 1st plural — —
2nd plural erahukkaa elkää erahuko 2nd plural olkaa erahunneet elkää olko erahunneet
3rd plural erahukkoot elkööt erahuko, elköö erahuttako 3rd plural olkoot erahunneet elkööt olko erahunneet, elköö olko erahuttu
impersonal erahuttakoo elköö erahuttako impersonal olkoo erahuttu elköö olko erahuttu
Potentsiala
Preesens
positive negative
1st singular erahunen en erahune
2nd singular erahunet et erahune
3rd singular erahunnoo ei erahune
1st plural erahunemma emmä erahune
2nd plural erahunetta että erahune
3rd plural erahunnoot evät erahune, ei erahuttane
impersonal erahuttanoo ei erahuttane
Nominal forms
Infinitivat Partisipat
active passive
1st erahua present erahuva erahuttava
2nd inessive erahues past erahunt, erahunut erahuttu
instructive erahuen 1) Chiefly in the Soikkola dialect.
2) Chiefly in the Ala-Laukaa dialect.
*) For the imperative, the 2nd plural (erahukkaa) may be used for the 3rd person as well.
**) The interrogative is formed by adding the suffix -k (-ka?/-kä?) to the indicative
***) The deliberative is formed by adding the suffix -k (-ka?/-kä?) or -kse to either the indicative or the potential
****) In folk poetry, a long first infinitive can be formed by adding the suffix -kse-, followed by possessive suffixes, to the first infinitive. Note that sometimes gemination may be undone by this addition.
3rd illative erahummaa
inessive erahumas
elative erahumast
abessive erahumata
4th nominative erahumiin
partitive erahumista, erahumist

Derived terms

References
  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 35
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.