epigraphicus
Latin
Etymology
From the Ancient Greek ἐπῐγρᾰφῐκός (epigraphikós), from ἐπῐγρᾰφή (epigraphḗ, “an inscription”) + -ῐκός (-ikós, “of or pertaining to”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /e.piˈɡra.pʰi.kus/, [ɛpɪˈɡräpʰɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /e.piˈɡra.fi.kus/, [epiˈɡräːfikus]
Adjective
epigraphicus (feminine epigraphica, neuter epigraphicum); first/second-declension adjective
- (New Latin) epigraphic, epigraphical (of or pertaining to [dedicatory] inscriptions)
- Supplementum Epigraphicum Graecum ― The Greek Epigraphical Supplement
- 1620, Petrus á Beeck, Aquiſgranum ſiue Hiſtorica Narratio, De Regiæ S.R.I. & Coronationis Regum Rom., 226:
- […] decedit ex humanis ann. 1483. funeratuſque eſt in templo antiquo vt docet epigraphica inſcriptio inciſa ſaxo […]
- (please add an English translation of this quotation)
- 1635, Philibert Monet, Invantaire des deux Langues, françoise, et latine, 569/2:
- Cordon, filet de chaque coté de la legeande : Limbus epigraphicus, Monetalis epigraphe linearis orbiculus.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | epigraphicus | epigraphica | epigraphicum | epigraphicī | epigraphicae | epigraphica | |
Genitive | epigraphicī | epigraphicae | epigraphicī | epigraphicōrum | epigraphicārum | epigraphicōrum | |
Dative | epigraphicō | epigraphicō | epigraphicīs | ||||
Accusative | epigraphicum | epigraphicam | epigraphicum | epigraphicōs | epigraphicās | epigraphica | |
Ablative | epigraphicō | epigraphicā | epigraphicō | epigraphicīs | |||
Vocative | epigraphice | epigraphica | epigraphicum | epigraphicī | epigraphicae | epigraphica |
Related terms
- epigraphē
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.