ekstrem

See also: ekstrèm

Danish

Etymology

Borrowed from French extrême (“extreme”), from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Adjective

ekstrem

  1. extreme (in the greatest or highest degree; intense)

Inflection
Inflection of ekstrem
Positive Comparative Superlative
Indefinte common singular ekstrem — —2
Indefinite neuter singular ekstremt — —2
Plural ekstreme — —2
Definite attributive1 ekstreme — —
1) When an adjective is applied predicatively to something definite, the corresponding "indefinite" form is used.
2) The "indefinite" superlatives may not be used attributively.

Derived terms

Noun

ekstrem n (singular definite ekstremet, plural indefinite ekstremer)

  1. extreme

Declension
Declension of ekstrem
neuter
gender		 Singular Plural
indefinite definite indefinite definite
nominative ekstrem ekstremet ekstremer ekstremerne
genitive ekstrems ekstremets ekstremers ekstremernes

References

Indonesian

Etymology

From Dutch extreem, from French extrême, from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈɛkstrem]
  • Hyphenation: èk‧strém

Adjective

èkstrém

  1. extreme.

Alternative forms
  • ekstrim

Affixed terms
  • keekstreman
  • seekstrem

Further reading

Norwegian Bokmål

Etymology

Borrowed from French extrême (“extreme”), from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Adjective

ekstrem (neuter singular ekstremt, definite singular and plural ekstreme)

  1. extreme

Noun

ekstrem n (definite singular ekstremet, indefinite plural ekstrem or ekstremer, definite plural ekstrema or ekstremene)

  1. an extreme

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

Borrowed from French extrême (“extreme”), from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ɛkstreːm/

Adjective

ekstrem (neuter ekstremt, definite singular and plural ekstreme, comparative meir ekstrem, superlative mest ekstrem)

  1. extreme
    For menneske er tilhøva andre stader i solsystemet ekstreme.
    The conditions of other places in the Solar System are extreme for humans.

Derived terms

References

Turkish

Etymology

From French extrême.

Pronunciation
  • IPA(key): /eksˈtɾæm/
  • Rhymes: -tɾæm

Adjective

ekstrem

  1. extreme
    Synonym: aşırı

Declension
predicative forms of ekstrem
present tense
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I am) ekstremim ekstrem miyim? ekstrem değilim ekstrem değil miyim?
sen (you are) ekstremsin ekstrem misin? ekstrem değilsin ekstrem değil misin?
o (he/she/it is) ekstrem / ekstremdir ekstrem mi? ekstrem değil ekstrem değil mi?
biz (we are) ekstremiz ekstrem miyiz? ekstrem değiliz ekstrem değil miyiz?
siz (you are) ekstremsiniz ekstrem misiniz? ekstrem değilsiniz ekstrem değil misiniz?
onlar (they are) ekstrem(ler) ekstrem(ler) mi? ekstrem değil(ler) ekstrem değiller mi?
past tense
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I was) ekstremdim ekstrem miydim? ekstrem değildim ekstrem değil miydim?
sen (you were) ekstremdin ekstrem miydin? ekstrem değildin ekstrem değil miydin?
o (he/she/it was) ekstremdi ekstrem miydi? ekstrem değildi ekstrem değil miydi?
biz (we were) ekstremdik ekstrem miydik? ekstrem değildik ekstrem değil miydik?
siz (you were) ekstremdiniz ekstrem miydiniz? ekstrem değildiniz ekstrem değil miydiniz?
onlar (they were) ekstremdiler ekstrem miydiler? ekstrem değildi(ler) / değillerdi ekstrem değil miydiler?
indirect past
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I was) ekstremmişim ekstrem miymişim? ekstrem değilmişim ekstrem değil miymişim?
sen (you were) ekstremmişsin ekstrem miymişsin? ekstrem değilmişsin ekstrem değil miymişsin?
o (he/she/it was) ekstremmiş ekstrem miymiş? ekstrem değilmiş ekstrem değil miymiş?
biz (we were) ekstremmişiz ekstrem miymişiz? ekstrem değilmişiz ekstrem değil miymişiz?
siz (you were) ekstremmişsiniz ekstrem miymişsiniz? ekstrem değilmişsiniz ekstrem değil miymişsiniz?
onlar (they were) ekstremmişler ekstrem miymişler? ekstrem değilmiş(ler) / değillermiş ekstrem değil miymişler?
conditional
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (if I) ekstremsem ekstrem miysem? ekstrem değilsem ekstrem değil miysem?
sen (if you) ekstremsen ekstrem miysen? ekstrem değilsen ekstrem değil miysen?
o (if he/she/it) ekstremse ekstrem miyse? ekstrem değilse ekstrem değil miyse?
biz (if we) ekstremsek ekstrem miysek? ekstrem değilsek ekstrem değil miysek?
siz (if you) ekstremseniz ekstrem miyseniz? ekstrem değilseniz ekstrem değil miyseniz?
onlar (if they) ekstremseler ekstrem miyseler? ekstrem değilseler / değillerse ekstrem değil miyseler?
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.