ebriolatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /eː.bri.oˈlaː.tus/, [eːbriɔˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /e.bri.oˈla.tus/, [ebrioˈläːt̪us]
Adjective
ēbriolātus (feminine ēbriolāta, neuter ēbriolātum); first/second-declension adjective
- tipsy (a little intoxicated)
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ēbriolātus | ēbriolāta | ēbriolātum | ēbriolātī | ēbriolātae | ēbriolāta | |
Genitive | ēbriolātī | ēbriolātae | ēbriolātī | ēbriolātōrum | ēbriolātārum | ēbriolātōrum | |
Dative | ēbriolātō | ēbriolātō | ēbriolātīs | ||||
Accusative | ēbriolātum | ēbriolātam | ēbriolātum | ēbriolātōs | ēbriolātās | ēbriolāta | |
Ablative | ēbriolātō | ēbriolātā | ēbriolātō | ēbriolātīs | |||
Vocative | ēbriolāte | ēbriolāta | ēbriolātum | ēbriolātī | ēbriolātae | ēbriolāta |
References
- “ebriolatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ebriolatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ebriolatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.