ebriacus

Latin

Etymology

Derived from Latin ēbrius.

Pronunciation

Adjective

ēbriācus (feminine ēbriāca, neuter ēbriācum); first/second-declension adjective

  1. (Late Latin) drunk, intoxicated; drunken

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēbriācus ēbriāca ēbriācum ēbriācī ēbriācae ēbriāca
Genitive ēbriācī ēbriācae ēbriācī ēbriācōrum ēbriācārum ēbriācōrum
Dative ēbriācō ēbriācō ēbriācīs
Accusative ēbriācum ēbriācam ēbriācum ēbriācōs ēbriācās ēbriāca
Ablative ēbriācō ēbriācā ēbriācō ēbriācīs
Vocative ēbriāce ēbriāca ēbriācum ēbriācī ēbriācae ēbriāca

Descendants

  • Catalan: embriac
  • French: ivraie
  • Italian: ubriaco
  • Occitan: embriac, embriaga, embiraga
  • Portuguese: embriagar
  • Sicilian: mmriacu, mpriacu
  • Spanish: briago, embriago

References

  • ebriacus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ebriacus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.