duodecimus
Latin
← 11 | XII 12 |
13 → [a], [b] |
---|---|---|
Cardinal: duodecim Ordinal: duodecimus Adverbial: duodeciēs, duodeciēns Multiplier: duodecuplus, duodecuplex, duodecimplus, duodecimplex, duodecemplus, duodecemplex Distributive: duodēnus Fractional: ū̆ncia |
Etymology
From duodecim (“twelve”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /du.oˈde.ki.mus/, [d̪uɔˈd̪ɛkɪmʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /du.oˈde.t͡ʃi.mus/, [d̪uoˈd̪ɛːt͡ʃimus]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | duodecimus | duodecima | duodecimum | duodecimī | duodecimae | duodecima | |
Genitive | duodecimī | duodecimae | duodecimī | duodecimōrum | duodecimārum | duodecimōrum | |
Dative | duodecimō | duodecimō | duodecimīs | ||||
Accusative | duodecimum | duodecimam | duodecimum | duodecimōs | duodecimās | duodecima | |
Ablative | duodecimō | duodecimā | duodecimō | duodecimīs | |||
Vocative | duodecime | duodecima | duodecimum | duodecimī | duodecimae | duodecima |
Descendants
- English: duodecimate
References
- “duodecimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “duodecimus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- duodecimus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.