dobroczyńca

Polish

Etymology

From dobro (“good”) +‎ -o- (“a deed”) +‎ czyn +‎ -ca, from czynić (“to do, make”).

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔ.brɔˈt͡ʂɨɲ.t͡sa/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨɲt͡sa
  • Syllabification: do‧bro‧czyń‧ca

Noun

dobroczyńca m pers

  1. benefactor
    Synonyms: (archaic) benefaktor, (archaic) dobrodziej, fundator, ofiarodawca

Declension
Declension of dobroczyńca
singular plural
nominative dobroczyńca dobroczyńcy/dobroczyńce (deprecative)
genitive dobroczyńcy dobroczyńców
dative dobroczyńcy dobroczyńcom
accusative dobroczyńcę dobroczyńców
instrumental dobroczyńcą dobroczyńcami
locative dobroczyńcy dobroczyńcach
vocative dobroczyńco dobroczyńcy

Further reading
  • dobroczyńca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dobroczyńca in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.