disunire
Italian
Verb
disunìre (first-person singular present disunìsco, first-person singular past historic disunìi, past participle disunìto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of disunìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | disunìre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | disunèndo | |||
present participle | disunènte | past participle | disunìto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | disunìsco | disunìsci | disunìsce | disuniàmo | disunìte | disunìscono |
imperfect | disunìvo | disunìvi | disunìva | disunivàmo | disunivàte | disunìvano |
past historic | disunìi | disunìsti | disunì | disunìmmo | disunìste | disunìrono |
future | disunirò | disunirài | disunirà | disunirémo | disuniréte | disunirànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | disunirèi | disunirésti | disunirèbbe, disunirébbe | disunirémmo | disuniréste | disunirèbbero, disunirébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | disunìsca | disunìsca | disunìsca | disuniàmo | disuniàte | disunìscano |
imperfect | disunìssi | disunìssi | disunìsse | disunìssimo | disunìste | disunìssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
disunìsci | disunìsca | disuniàmo | disunìte | disunìscano | ||
negative imperative | non disunìre | non disunìsca | non disuniàmo | non disunìte | non disunìscano |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.