diskriminant
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈdɪskrɪmɪnant]
Noun
diskriminant m inan
- (algebra) discriminant (expression that gives information about the roots of a polynomial)
Declension
Declension of diskriminant (hard masculine inanimate)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | diskriminant | diskriminanty |
genitive | diskriminantu | diskriminantů |
dative | diskriminantu | diskriminantům |
accusative | diskriminant | diskriminanty |
vocative | diskriminante | diskriminanty |
locative | diskriminantu | diskriminantech |
instrumental | diskriminantem | diskriminanty |
Further reading
- diskriminant in Kartotéka Novočeského lexikálního archivu
- diskriminant in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
- diskriminant in Akademický slovník cizích slov, 1995, at prirucka.ujc.cas.cz
Danish
Noun
diskriminant c (singular definite diskriminanten, plural indefinite diskriminanter)
Declension
Declension of diskriminant
common gender |
Singular | Plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | diskriminant | diskriminanten | diskriminanter | diskriminanterne |
genitive | diskriminants | diskriminantens | diskriminanters | diskriminanternes |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.