disiecturus

Latin

Etymology

Future active participle of disiciō

Participle

disiectūrus (feminine disiectūra, neuter disiectūrum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative disiectūrus disiectūra disiectūrum disiectūrī disiectūrae disiectūra
Genitive disiectūrī disiectūrae disiectūrī disiectūrōrum disiectūrārum disiectūrōrum
Dative disiectūrō disiectūrō disiectūrīs
Accusative disiectūrum disiectūram disiectūrum disiectūrōs disiectūrās disiectūra
Ablative disiectūrō disiectūrā disiectūrō disiectūrīs
Vocative disiectūre disiectūra disiectūrum disiectūrī disiectūrae disiectūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.